Ości

Wiele się do tej pory o Ignacym Karpowiczu nasłuchałem. Internet mówi, że to geniusz, kumpel, że tragedia, a ja do tej pory wciąż byłem bez własnego zdania. Spotkanie z tym pisarzem było nieuniknione, z jednej strony, z racji mego uwielbienia do autorów kontrowersyjnych, z drugiej, z chęci szerszego poznania współczesnej literatury polskiej. Moje pragnienie przeczytania czegoś od Karpowicza świetnie wpasowało  się terminowo w premierę jego najnowszej powieści - "Ości". No to jak wreszcie z tym Ignacym jest?

Fabułę "Ości" opisać jest niezwykle trudno. To bowiem wyjątkowe spojrzenie na los kilku postaci, z których  każda jest osobą wyróżniającą się w jakiś sposób. Bohaterowie są zlepkiem jednostek, pochodzących z naprawdę różnych sfer. Mamy więc chociażby Azjatę przebierającego się za kobietę na konkursach drag queen, którego żona jest typową Matką Polką, astmatyczkę zaciągającą się non stop e-papierosem, mającą problemy z mężem, kochającego syna anarchistę i tchórzofretkę Sławoja, czy dwóch gejów, wyjątkowo mocno różniących się poglądami na temat utrzymywania czystości w domu. Ekipa ciekawa, to trzeba przyznać.

Ale fabuła i postaci bywają tu często jedynie pretekstem do pokazania światopoglądu autora i reszty społeczeństwa. Karpowicz wyrusza na wojnę z licznymi stereotypami i tkwiącymi w umysłach ludzi hasłami. Bierze pod lupę współczesną, liberalną rodzinę i zestawia z podejściem ortodoksyjnym. A wszystko to z ogromną dawką humoru. To jedna z tych książek, w których co chwilę trafiasz na cytat godny podzielenia się nim na Fejsbuczku. Powieść cholernie inteligentna, inspirująca i - tak po prostu - dobra.

Całość zaś polana jest świetnym stylem Karpowicza, wyjątkowo indywidualnym i charakterystycznym. Niby wyrafinowany, ale zarazem łatwo przyswajalny i lekki do czytania. Trudno po rozpoczęciu czytania tak po prostu odstawić tę książkę. Tym bardziej, że rozkręca się bardzo szybko i intryguje już od samego początku. Wzroku od tekstu nie da się ot tak oderwać - czy to podczas wylegiwania na słońcu z drinkiem obok, czy też wśród gromady ludzi.

Warto po "Ości" sięgnąć? Jak najbardziej! Nie zawiodłem się i jestem pewien, że chcę więcej. Szczerze nie zdziwię się, jeśli Karpowicz za kilkadziesiąt lat będzie obowiązkową lekturą dla młodzieży. Jest wystarczająco wyjątkowy, by nie pomylić jego tworu z niczym innym. A nie ma jeszcze nawet czterdziestki na karku! Mi jedynie pozostaje "Ościom" wystawić swoisty znak jak-ości. Polecam.