Marzenie Celta

Lubię mierzyć się z autorami, którzy mogą się poszczycić zdobyciem jakiejś ważnej nagrody. Sprawdzać, czy dane jury miało rację, przydzielając tak duże wyróżnienie temu konkretnemu pisarzowi. Ostatnio miałem natomiast okazję przetestować opinię nie byle kogo, bo Akademii Szwedzkiej. W roku 2010 literacka Nagroda Nobla powędrowała bowiem do Mario Vargasa Llosy, pisarza peruwiańskiego. Ja z kolei dostałem jakiś czas temu w swoje ręce jedną z jego powieści - "Marzenie Celta".

Opowiada ona historię Irlandczyka Rogera Casementa. Obserwujemy jego życie praktycznie od samego początku, docierając razem z nim do Kongo i Peru, gdzie na zadanie specjalnych komisji ma sprawdzić okrucieństwa tamtejszych kolonistów wobec ludności tubylczej. Jednocześnie Casement odnajduje najważniejszy cel w swoim życiu - oswobodzenie Irlandii spod jarzma Wielkiej Brytanii. Staje się on tym samym rasowym rewolucjonistą.

Co ciekawe, my Casementa poznajemy w więzieniu. Fabuła książki została bowiem poprowadzona dwutorowo i na zmianę czytamy o przeszłości głównego bohatera, jak i jego chwilach po oskarżeniu o spiskowanie przeciw Koronie. Nie jest to może nadzwyczaj nowatorski zabieg, acz na pewno niespotykany w każdej możliwej powieści i zdecydowanie będący pewnego rodzaju przyjemnym smaczkiem.

Co jednak jeszcze ciekawsze - ktoś taki jak Robert Casement rzeczywiście istniał. Szczerze mówiąc, nie wiedziałem o tym i w pewnym momencie po prostu odłożyłem książkę na bok i sięgnąłem po komputer, by sprawdzić w sieci, czy moje przypuszczenia są słuszne. Okazało się, że tak w istocie jest i - co ciekawe - wiele motywów powtarza się także i w prawdziwej historii tego bohatera. Oczywiście wciąż trudno nazwać to pełnoprawną biografią Casementa, jednak jest to świetnie fabularyzowana opowieść o jego życiu.

Bo niezaprzeczalnie przyznać trzeba, że "Marzenie Celta" czyta się świetnie. Są co prawda momenty trochę bardziej nużące, ale wydaje mi się, że wynika to raczej z faktu, iż autor postawił na strasznie długie rozdziały. Ja natomiast nie lubię zatrzymywać się np. w połowie takiej ustalonej z góry części książki, więc te nawet i kilkadziesiąt stron brałem na siebie na raz. I choć historia ta mocno mnie wciągnęła, tak zwyczajnie samym czytaniem byłem już w kilku momentach zmęczony.

Mimo jednak tego małego uszczerbku, zdecydowanie polecam Wam "Marzenie Celta". Jeśli potraficie przerwać czytanie w jakiejś tam części rozdziału - tym lepiej dla Was. Bo Mario Vargas Llosa zebrał naprawdę świetny materiał historyczny, traktujący o dość nieznanym (a więc i zaskakującym) człowieku, ubierając to na dodatek w świetną powieść. Zdecydowanie polecam i sam powoli przymierzam się do zabrania za resztę twórczości Peruwiańczyka.

Jeśli chcesz być na bieżąco z resztą postów na blogu, polub jego facebookowy fanpage i dołącz do subskrypcji mailowej :)