Bo najsłodszy pocałunek to ten, którego nigdy nie zaznałem

Wielu w historii zachwycało się szczerze miłością. Jedni z lubością opowiadali o swoich drugich połówkach, wywyższając je ponad wszystkich innych ludzi na świecie. Inni chwalili swe liczne kochanki, jedne przyciągając do siebie na dłużej, inne na krócej. Pomija się jednak czasem zachwyt nad czymś nadzwyczaj powszechnym i znanym każdemu - miłością niespełnioną (tak będę tu to patetycznie nazywał, choć oczywistym jest, że bliżej takiemu uczucia do zauroczenia czy ewentualnie zakochania niż miłości).

Może problem tkwi w tym, że zamiast piękna tego uczucia, pokazuje się wyłącznie jego negatywne strony. Dziś płacze się po Fejsbukach, wyżala się najbliższym przyjaciołom, słucha się smutnych piosenek, a potem próbuje się pisać podobne. Miłość niespełniona to w wizji wielu brutalny cios w podbródek, gdy podchodzi się do obiektu naszych westchnień. A przecież można na to spojrzeć też inaczej, lepiej.

Miłość niespełniona to najpiękniej wyglądający tort za szklaną szybą. Jest niczym eksponat w muzeum - można go jedynie podziwiać, nie można natomiast posmakować. A że chcielibyśmy ponad wszystko tego tortu spróbować, zaczyna działać nasza wyobraźnia. W naszych myślach pojawia się obraz nas samych z ustami pełnymi tego przepysznie wyglądającego tortu, którego smak przebija wszystkie inne ciasta wszechświata.

Miłość niespełniona to zestaw pięknych momentów, o których jednak mało kto mówi. Ludzie się wstydzą swoich uczuć, uważając je za dziecinne i błahe. Nie dają sobie szans na marzenia, chcą je wyrzucić z głowy jak najszybciej się da. Zwykle więc automatycznie ustanawiają takie nieodwzajemnione uczucie jako karę dla siebie, biczując się tym i kładąc na głowę niczym cierniową koronę.

Och, jakimże ja jestem nieszczęśnikiem! Zdelegalizować miłość!

Ludzie to w zasadzie twarde skurczybyki i mało kto powie Ci wprost: "ej, zabujałem się w tej Bożenie/zabujałam się w tym Januszu". A jeszcze mniej osób, jeszcze bardziej po cichu, wspomni, że dziś rano obudziło się uśmiechniętymi od ucha do ucha. Bo ten tajemniczy ktoś śnił się im nad ranem i w sennej krainie obydwoje byli tak blisko siebie, jak nigdy w rzeczywistym świecie. 

I dlatego właśnie, przez tę niechęć do przyznania się do pewnych rzeczy, miłość niespełniona uznawana jest za najgorszą rzecz w życiu człowieka. A przecież tyle pięknych momentów ona może nieść! Sny, marzenia, radość z wylegiwania się na łóżku i kreowania w myślach scen niemożliwych. Wyobraźnia człowieka nie zna granic i zawsze będzie tworzyła obraz piękniejszy od tego, który zarzuca nam codzienne życie. Ideał nieskalany, bo niemożliwy do obalenia.

Nie mam zamiaru co prawda nawet próbować komukolwiek wmówić, że takie nieodwzajemnione uczucie niesie ze sobą więcej cudowności od realnej miłości. Bo cóż - to zwyczajnie nie jest prawdą. Ale może warto nie robić z tej znanej chyba każdemu człowiekowi sytuacji syzyfowego kamienia, a zamiast tego cieszyć się z jej pozytywnych aspektów?

Cause the sweetest kiss I ever got is the one I've never tasted

Jeśli chcesz być na bieżąco z resztą postów na blogu, polub jego facebookowy fanpage i dołącz do subskrypcji mailowej :)

Źródło: Flickr.com