Ludzie kochają roboty

Z taksówek korzystam praktycznie wyłącznie wtedy, gdy muszę się dostać z ogromną walizką na krakowski dworzec lub wrócić z niego z tą samą walizką do mieszkania. Ta podróż zresztą nie należy do najdłuższych, bo trwa jakieś dziesięć czy piętnaście minut. I choć to tylko kwadrans, naprawdę zależy mi, by nie zleciał on na gapieniu się w szybę i patrzeniu na dziesiątki innych aut.

Wybawieniem jest tym samym dla mnie taksówkarz rozmowny. Taki, który ewidentnie też ma dość sprowadzania swoich usług do schematu "odebrać-zawieźć-przyjąć pieniądze". Przez piętnaście minut siedzę w jednym aucie sam na sam z drugim człowiekiem. Ile jednak byłoby we mnie człowieka, gdybym się do niego słowem nie odezwał?

Czasem to taksówkarz sam rozpocznie rozmowę już w pierwszych chwilach wspólnej jazdy. Zwykle taka pogadanka zaczyna się tekstem "daleka droga?". I od takiego standardowego zagadania przebrnęliśmy ostatnio z taksiarzem przez zaśmiewanie się z Pendolino czy rozkminianie krakowskiego podejścia do 1 listopada. Nie znałem nawet imienia mojego kierowcy, a razem poopowiadaliśmy sobie nawzajem trochę żartów i się wspólnie pośmialiśmy.

Zdarza się jednak, że taksiarz nie jest skłonny do zagadywania pasażera. Ja zawsze próbuję w takim momencie odwołać się do mojego ulubionego tematu w takiej sytuacji - remontów dróg w Krakowie. Są tacy taksiarze, co to oburkną coś pod nosem, dając ewidentnie znak, że do rozmowy skorzy nie są. Ale pojawiają się i tacy, którzy otwarcie gęby przez pasażera przyjmą z uśmiechem, okazując się ludźmi chętnymi do rozmowy, ale niepewnymi podobnych chęci współtowarzysza.

Bo ile to ja się nie naczytałem komentarzy w sieci, hejtujących "taksówkarzy starej daty" za to, że w ogóle śmią pasażerów zagadywać! Raz nawet mi mignął przed oczami tekst kogoś, kto wybrał się do Nowego Jorku i zachwalał tamtejszych kierowców, oni bowiem się w ogóle do klientów nie odzywali. No przyznać trzeba - postawa godna pochwały!

To takie pójście ludzkości w stronę umiłowania robotów. Liczy się wykonanie konkretnej usługi, najlepiej bez jakichkolwiek kontaktów społecznych. Mamy zamknąć oczy i obudzić się już po wszystkim. Mieć w dupie cały świat i zwrócić na niego wzrok jedynie przy wyciąganiu kasy z portfela i wpychaniu jej pogardliwym ruchem ręki w dłonie usługodawcy.

Wszystko staje się prostytucją. Podchodzisz do dziwki, płacisz jej, ona robi ci loda. Tak dziś wygląda cały świat. Jest jednym wielkim burdelem.

Jeśli chcesz być na bieżąco z resztą postów na blogu, polub jego facebookowy fanpage i dołącz do subskrypcji mailowej :)

Źródło: Flickr.com