All you need is love

Mam czasem przy niektórych produktach kultury pewną konkretną rozkminę. Tyczy się ona rzeczy jakże ważnej i ogólnoubóstwianej - miłości. Miłości, którą serwuje się często w filmach, książkach, grach, muzyce (choć o tę ostatnią w tym przypadku najmniej mi chodzi). Tak często, że jestem w stanie zaryzykować stwierdzenie, że zdecydowana większość tego typu utworów parę słów o miłostkach zawiera.

Przez jakiś czas podchodziłem do tego na zasadzie: "znowu wrzucają love, żeby niewiasty można było przyciągnąć do tego i by co bardziej wrażliwsi mogli sobie popłakać". No przecież znacie na pewno ten kulturalny standard: bohater(ka) poznaje drugą połówkę, są podchody, wreszcie całowanie w finałowej scenie, ewentualnie (rzadziej) śmierć miłostki. A że przez całą resztę filmu/książki/gry fabuła skupiała się na wybuchach, rozwalaniu przeciwników piłą mechaniczną i nalocie obcych z kosmosu? Oj tam, oj tam.

Ale wiecie co? Stwierdziłem ostatecznie, że to chyba jednak nie o to do końca chodzi. To znaczy - pewnie, ważne jest w dużej mierze też to ustandaryzowanie produktu, które jednak prowadzi do wzruszeń, płaczów i takiego rozmarzonego "oooh...", wydanego przez piękniejszą część odbiorców na widok całusków bohaterów. Ale jednak ma to też sens o wiele ważniejszy i mniej komercyjny!

Uświadomiły mnie w tym ostatecznie przemyślenia na temat kilku ambitniejszych książek, które dane mi było przeczytać w życiu. Część z nich to takie prawdziwe klasyki, część natomiast to twory bardziej niszowe, doceniane jednak przez znawców literatury. Głównym tematem żadnej z nich nie była miłość. Ale temat ten mimo wszystko pojawiał się, czasem nawet i w trochę podobny sposób do tego całowania się wśród latających flaków kosmitów.

Jaki więc z tych mych przemyśleń wniosek się pojawił? Że miłość pojawia się w tych wszystkich książkach, filmach i całej reszcie dlatego, że i w prawdziwym życiu się ona zjawia. Często znienacka, często w najbardziej nietypowych ku temu sytuacjach. Dokładnie tak samo jak w tych wszystkich produktach kultury. I nawet jeśli my nie całujemy się wśród wybuchów czołgów, tuląc się w wojskowych okopach, to i tak trochę takiej nietypowości w naszym miłosnym życiu się odkrywa.

Jest tym samym sens w tym, że James Bond poznaje przy każdej swojej misji piękną kobietę. Jest sens w tym, że Harry Potter, którego całe życie miało opierać się na walce z Lordem Vielokontem, również i na miłostki musiał tu znaleźć czas. Jest sens w związku Neo i Trinity z "Matrixa". No i jest też sens w naszych własnych, prywatnych lovelove.

I by zakończyć ten post jakoś nad wyraz ambitnie - podrzucam cytat. Pochodzący z czytanego przeze mnie ostatnio "Lodu" Jacka Dukaja, w którym również wątek miłosny się pojawia, choć jest to powieść naprawdę ambitna i nie przeznaczona dla byle niedzielnego Czytelnika.

Pokocha pan jedną, panie Gie, to już nie ma ratunku: pokocha pan inne. To jak z wódką. Albo jak z robotą krwawą. Pierwszy raz i przepadło: zostaje dziura w sercu. - Na dowód palnął się piąchą kwadratową w pierś. - Znaczy się, głód, panie Gie, głód.

Jeśli chcesz być na bieżąco z resztą postów na blogu, polub jego facebookowy fanpage i dołącz do subskrypcji mailowej :)

Źródło: Flickr.com