Te stare babsztyle

Jeśli już mówi się o kontaktach młodzieży z osobami starszymi, to zazwyczaj cała dyskusja zamyka się na negatywach. Młodzi nie mówią "dzień dobry", młodzi nie ustępują miejsc w autobusach, młodzi nie pomagają w przechodzeniu przez jezdnię. My jesteśmy Ci najgorsi, to na nas rzucane są najobrzydliwsze obelgi starszych pań z laseczkami u boku. A mało kto potrafi obiektywnie spojrzeć na całą sprawę i powiedzieć: "hej, ale to wcale nie jest takie jednostronne!". Dobrze, że macie mnie.

Bo ostatnio coraz bardziej zwracam uwagę na zachowanie niektórych starszych ludzi i coraz bardziej mnie ono dręczy. Co ciekawe - wszystkie niemiłe sytuacje związane były z różnymi babciami, problematycznych dziadków spotkać bowiem ciężej. Może to być związane z jakimiś uwarunkowaniami płciowymi, może też to wynikać po prostu z faktu, że panów w podeszłym wieku jest zwyczajnie mniej. Ciekawe to zagadnienie i jeśli ktoś się nim zajmie na poważnie - chętnie poczytam wyniki.

Od siebie natomiast podrzucę kilka sytuacji, które ostatnimi czasy wprawiły mnie w niemałe zaskoczenie, ale i zdenerwowanie. 

Bramka numer jeden: jechałem w ubiegłym tygodniu do kina tramwajem. Standardowo stoję gdzieś w środku, trzymając się jedną ręką za uchwyt, w drugiej natomiast dzierżąc Kindle'a. Nagle tramwaj zatrzymuje się na przystanku, a ja, widząc, że wiele osób będzie chciało teraz wyjść, jak tylko najlepiej potrafię, przylegam do ściany i staram się przepuścić wychodzących ludzi. Większość spokojnie mnie mija i nie robi żadnego problemu. Tylko jedna starsza pani agresywnym tonem woła do mnie: "musisz tutaj stać?!". I choć w myślach kotłowała mi odpowiedź: "a co mam, kurwa, zrobić?!", to po prostu się nie odezwałem.

Bramka numer dwa: tym razem to historia zasłyszana od kumpla. Opowiedział mi on, jak pewnego razu, jadąc tramwajem, postanowił ustąpić starszej pani miejsca. Wstał więc, pokazał jej wolne miejsce i zachęcił do jego zajęcia. Ona natomiast, zamiast grzecznie podziękować, spojrzała na niego z ukosa i zaczęła warczeć: "czy ja wyglądam na starą?!". W jego sytuacji chyba po prostu strzeliłbym facepalm. 

Bramka numer trzy: to natomiast nie będzie pojedyncze zdarzenie, a sytuacja, z którą spotykam się naprawdę bardzo często. Co robię, gdy widzę, że nadjechał właśnie mój tramwaj czy autobus? Podchodzę do boku drzwi i staję tak, by przepuścić wychodzących z niego ludzi. Co natomiast robi sporo starszych babć? Staje tuż przed drzwiami, tarasując innym wyjście. Czasem nawet pchają się do środka, zanim wszyscy opuszczą pojazd. Młodzież tak robiącej jeszcze nie zauważyłem. My po prostu wiemy, iż narazilibyśmy się w ten sposób na opieprzenie ze strony wychodzących z tramwaju babć.

Nie mówię, że wszystkie starsze panie są złe. Naprawdę, nie lubię w taki sposób uogólniać ludzi. Jest przecież również wiele kulturalnych babć, którym nie mam nic do zarzucenia. Tak samo jednak jest z młodymi - część z nich jest chamami, część natomiast świecącym przykładem dla innych. Więc serio: niech społeczeństwo przestanie gadać, że to tylko młodzież jest zła i niekulturalna. Jak widać na powyższych przykładach, nieprzyjemne osobniki istnieją też w grupie starszych.

A dlaczego się o tym nie mówi? Bo jeśli już my "obramiamy tyłki" takim starszym babciom, robimy to w swoim własnym gronie. Mamy w sobie wystarczająco kultury, by - w przeciwieństwie do nich - nie wytykać każdego błędu twarzą w twarz. Z warknięciem i śliną na ustach.

fot. Aneta Urban