Czy dałbyś dupy, by ocalić przyjaciela?

W pewien wakacyjny wieczór ubiegłego roku, razem z przyjacielem popadliśmy wskutek alkoholowego upojenia w długą rozmowę. Jak to zawsze w naszym przypadku bywa: wiele zawierała ona rzeczy istotnych, wiele jednak pojawiło się też rozważań kompletnie idiotycznych. Poważne tematy przeplatały się więc i z tymi zwyczajnie śmiesznymi, i tymi poważnymi udającymi. W pewnym momencie doszliśmy do dialogu o mniej więcej takiej treści:

- Stary, słuchaj, jakby mniej kiedyś porwali i żądali okupu, to dałbyś im te pieniądze?
- No weź, nie ma innej opcji. Pewnie, że tak!

- A oddałbyś za mnie życie, gdyby jakiś psychol chciał, porywając mnie, dostać się do tak wielkiego blogera, jakim Ty jesteś?

- Z życiem byłoby mi się rozstać trudno, ale owszem, oddałbym swe życie za Ciebie, druhu.

(uwaga, teraz będzie ta najbardziej abstrakcyjna część)

- A jakby trafił się jakiś totalny porąbaniec i żądał, żebyś w ramach okupu dał mu dupy?

- Sorry, tego to nie. Zabić bym się dał, ale mój tyłek ma zostać nietknięty.

Ot, taka śmieszna historyjka z pijackiego życia wzięta. I my wciąż sobie czasem to z kumplem przypominamy i śmiejemy się z tego. Oczywiście to, że mój tyłek liczy się dla mnie bardziej od przyjaciela, jest mi non stop wypominane. Ale, cytując klasyka: "oj tam, oj tam". Ostatnio jednak wspomnienie to kołacze mi w głowie z mniej humorystycznych powodów. 

"Oddałbym za Ciebie życie" to taki frazes, który wiele osób rzuca na wiatr przy każdej możliwej okazji. Gdy wyznaje miłość swej drugiej połówce i chce uczynić ten gest bardziej patetycznym. Gdy - tak jak ja - upije się z dobrym kumplem. Lub gdy chce w ten sposób stworzyć jakiś niepisany pakt z najbliższymi mu przyjaciółmi. 

Ja przyznaję - też kilka razy takie słowa wypowiedziałem. Nie przesadnie wiele, ale jednak. Część z nich związana nawet była z osobami, z którymi dziś praktycznie kontaktu nie mam, więc pewnie i życia bym za nie nie oddał. Co jednak z tymi, będącymi wciąż mi osobami bliskimi? Zacząłem się zastanawiać: czy na pewno bym poświęcił się aż tak dla nich?

Kiedyś pewnie bym powiedział: no pewnie! Dziś też szczerze przyznam, że na tę chwilę chciałbym oddać za nich życie. Problem jest taki, iż obecnie egzystuję sobie z daleka od takich problemów. Siedzę na wygodnym łóżku, na sobie mam luźną koszulkę z hasłem "Jestę blogerę", a moje myślenie skupione jest na tworzeniu kolejnych zdań tego postu. Potem pewnie odpalę sobie serial albo zwyczajnie pogadam na Facebooku ze znajomymi. W skrócie: jest mi obecnie całkiem fajnie.

I w tej sytuacji myślę sobie: "hej, pewnie, że bym oddał życie za moich przyjaciół!". Ale kurczę - czy podobnie bym zadecydował stojąc na przeciw prawdziwego zagrożenia? Brak obecnego luzu, brak wygodnego łóżka. Zamiast tego dwie bramki: za jedną masz kata z siekierą, któremu ślina cieknie na Twój widok, druga skrywa natomiast piękne niewiasty (w wersji dla kobiet to seksowni mięśniacy), będące w gotowości do zajęcia się Tobą na wszelkie możliwe sposoby. Opcja nr 2 brzmi o wiele lepiej, no nie? Problem jest jeden - jak ją wybierzesz, Twój najlepszy przyjaciel/Twoja największa miłość/mama/tata/ktokolwiek Ci bliski po prostu zginie.

Wciąż brzmi to trochę abstrakcyjnie, no nie? Pewnie wciąż spora część z Was myśli teraz: "i tak oddałbym za niego/za nią życie". Nie dziwię się Wam. Ja też teraz tak myślę. Wiem jednak, że ostatecznie mogłoby się zdarzyć inaczej. I wtedy jednak swoim zachowaniem odwrotnym do planowanego przez lata, nie byłbym totalnie zdziwiony. W jakiś stopniu dopuszczam bowiem taką możliwość do zaistnienia.

Bo wiele już miałem podobnych zwrotów akcji, choć zdecydowanie mniej drastycznych niż śmierć. W gimnazjum mówiłem sobie: "nigdy w życiu nie będę słucham rapu, bo to jakieś murzyny tylko coś gadają głupiego". Dziś prowadzę blog z cotygodniowym cyklem "Raperzy czytają". Przez całe życie miałem liczne zasady, które w zupełnie spontanicznym momencie łamałem. Szczególności w kwestii związków z kobietami. Całe dzieciństwo mówiłem sobie, że pójdę na studia do Krakowa.

Ups, to akurat się sprawdziło. Więc może jednak moi przyjaciele mogą spać bez specjalnego strachu o swoje życie? W końcu w razie ich ewentualnego porwania, zawsze mają mnie! Tylko dupy za Was nie dam, sorry.

Jeśli chcesz być na bieżąco z resztą postów na blogu, polub jego facebookowy fanpage i dołącz do subskrypcji mailowej :)

Źródło: Flickr.com